Το ημερολόγιο ενός ασήμαντου -μυθοπλασία και την ίδια στιγμή αξεπέραστα αληθινή αφήγηση- που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περίφημο σατιρικό περιοδικό Punch πριν εκδοθεί σε βιβλίο το 1892, ανήκει στα αριστουργήματα του αγγλικού χιούμορ, και ο ήρωάς του, ο κ. Πούτερ, αποτελεί εμβληματικό χαρακτήρα της αγγλικής πεζογραφίας. Ένα μέρος της προσωπικότητάς του υπάρχει στον καθένα μας, και χάρη στο ευρηματικό χιούμορ των Τζωρτζ και Γουίντον Γκρόσμιθ μέσα από αυτόν έχουμε όλοι μας απαθανατιστεί.

Το ημερολόγιο του κ. Πούτερ αποτελεί πιστή καταγραφή της μονότονης καθημερινότητας στα προάστια του Λονδίνου και στα γραφεία του Σίτυ στο τέλος της βικτοριανής εποχής. Κατά κάποιον τρόπο έχουμε να κάνουμε με ένα αρχέτυπο του τρόπου ζωής στους μοντέρνους καιρούς, στις σύγχρονες κοινωνίες -ανάμεσά τους ασφαλώς και στην ελληνική.

O μεσαίος αυτός υπάλληλος του Σίτυ κρατώντας ημερολόγιο προστατεύει την καταρρακωμένη του αξιοπρέπεια και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με το συναίσθημα που συχνά τον κατακλύζει, ότι το πιο μεγάλο ανέκδοτο είναι ο εαυτός του.